भुवन पौडेल
“आज शुक्रवार साथिहरूसगँ विदा मनाउने योजना वनाएको कस्तो भुसुक्कै विर्सिएछु । ए घडी हेर्नैपर्यो कति वजेछ हँ ? लौ हेर समयले त धेरै अगाडि पार गरि सकेछ। छिटो नुहाँएर कपडा लाएर निस्कनु पर्यो” भन्दै धने वाथरूम भित्र पस्यो । सवै साथीहरू गगनचुम्बी महलहरूको दृश्यावलोकन गर्दै उसको पर्खाइमा थिए । यतिकैमा धने हस्याङ फस्याङ गर्दै आइपुग्यो।
साथीहरू नमस्कार,
“माफ पाउँ है ढिला भएछ । नाइट डिउटीले गर्दा विहान उठ्दा सकिनछु ।” “थाहा छ तेरो वानी व्यहोरा हामीलार्इ स्पष्टीकरण भनिरहनु पर्छ र अनि पहिलो पटक ढिलो आए जस्तो हेर न” भन्दै साथीहरूले शव्द वाण हान्न थालि हाले। एउटाले भनेर नसक्दै अर्कोले थपी हाल्यो, “भै गो यसको वानि थाहा हुदाँहुदै के लार्इ चलायो मुख भरी के भन्छन चुप लागौ साथि हो ।” पढ्नेक्रम जारी राख्नुहोस्
फलामले बनेको सागुरो खाट ,सरिर नै आधा पुरिने खाल को डल्लब अनी दुबइमा बनेको बलाङ्केटको साथमा बिहान ४ बजे बज्ने घडीको आलाराम अनी मनमा अनगन्ती सपना साचेर बित्ने गर्दछ प्रबाशी जीवन बिताउने लाखौं नेपालीहरुको रात (बिशेषगरी खाडी मुलुक )मा । दिन हुनासाथ एकतर्फ सोचेर नोकरी नगरि हुँदै हुँदैन भने बचेँको समय आफ्नो प्यारो जन्मभुमीको यादमा बित्ने गर्दछ । वर्षौ बसेर फर्कदा नत पेन्सेन पाक्छ नत जवानीनै रहन्छ खाली तेही हुन्छ आफुले बेलामा सोचेर कमाएको धन त्योपनी पुरा परिवार पालेर बचेँमा । एस्तो अवस्था रहेको खाडी मुलुक अनी त्यो मुलुकमा रोजगारी गर्ने हामी नेपालीहरु प्रबाशमा पनि मिल्न सकेनौ तर पनि गाली दन्काउछौ नेपाली राजनेताहरुलाई .. 
