Daily Archives: 01/12/2010

दिल कुमार लिम्बु (आँसुकबि),

ओठमा मुस्कान ओइलेर झर्यो निरास भो यो जीवन

भतभती पोल्ने पिडाको चोट गार्हो भो सहन

घाउनै घाऊ कहाँ छर ठाउँ निल डाम नभएको

राजदुताबासलाई शरण माग्न उम्केर आएको

                  बाबा उम्केर आएको।

 राजदुताबासको आगन पाइलाले छुदा आफ्नै घर लाग्योनी

नभन बाबा काम गर्न अल्छि मानेर भाग्योनी

नखान दिन्छन नलाउन दिन्छन दिदैनन ज्यालानी

उभ्रेको जुठो खाभनी दिन्छन के सारो हेलानी

                                    बाबा केसारो हेलानी।

 चर्केर पोल्छ गालाको पाटा आइरनले डामेको

चुल्ठोमा समाइ फनफनी घुमाए नोकर्नी भनेर

चाइदैन बाला हिराको हार अर्काले दिएको

जादैन खोट मुटुको चोट पराइले दिएको

                               बाबा पराइले दिएको।

 यसपाली घर पुगौला भन्थे भाई टिका मनाउन

मखमली फुल गासाउला भन्थे माइतिलाई लागाउन

जमरा टिका नआउदा चेली रोला हुन सम्झेर

अहिले जाउ लाग्छ भरे जाउ लाग्छ हामफाली उडेर

                                     बाबा हामफाली उडेर।

Posted  by : Narayan Nepal

हे भगवान यो त मेरो कम्प्युटरको हार्ड डिस्क भन्दा पनि धेरै क्षमताको रहेछ !!! यो कुनै जोक हैन, Kingston कम्पनीले विश्वकै पहिलो 256 GB क्षमताको USB flash Drive निर्माण गरेको छ । DT300 नामक यो USB Flash Drive को Transfer rates 20MB per second read र 10 MB Per second write रहेको छ । के तपाईंलाई थाहा छ 256 GB भनेको कती धेरै space हो ? एक चोटि अरु सँग तुलना गरेर हेर्ने हो कि ? पढ्नेक्रम जारी राख्नुहोस् →

                                                                                                                     – अजय घिमीरे, कुवेत

लेख्नुको के अर्थ छ, मैले कहिल्यै बुझ्न सकिँन । आज लेख्नुको अर्थ पत्ता लगाउनका लागी लेख्ने बिचार गरे । हीरा काट्नको लागी हिरा नै चाहीन्छ, त्यसैले लेख्नुको अर्थ पत्ता लगाउन लागी लेख्नै पर्छ । यसरी आज सम्म कसैले पत्ता लगाउन नसकेको कुरा पत्ता लगाउने अठोट गरें । 
मलाई लाग्छ लेखाई एउटा रोग हो, लेखक यसका रोगी र शब्द यसको एकमात्र अचुक औषधी । तर हास्यापद कुरा के छ भने सबै चाहन्छन् यो रोग लागोस् । विडम्बना नै भनौं यस रोगले मलाई सानैमा समात्यो । सत्यता के हो भने चाहेर हैन दवाबमा अर्थात तनावमै यस रोगले मलाई जगड्यायो । कसैले यसो खेलेको देख्यो भने चण्डीको रौ उखेल्दै भन्थ्यो पढ्नु पर्दैन्, खेलेर मात्र हुन्छ ? जा गएर पढ । त्यसताका लेख्नुको पिडा कति सम्म हुन्थ्यो भने म भक्कानिएर रुन्थे । त्यसरी रोएको कसैले देख्यो भनें भन्थ्यो लेख्नु पर्छ भनेर नाटक पार्दैछ । यसरी हप्कीदप्कीमै मैले लेख्न सुरु गरें । पढ्नेक्रम जारी राख्नुहोस् →

काठमाडौं, १४ मंसिर-

दोलखाको लामिडाँडा– ६ का भक्तबहादुर शिवाकोटीले एक्लो प्रयासमा दुई गाविसको केन्द्र सिंगटी बजारलाई बिजुलीले झलमल्ल पारिदिएका छन् । बजारको बीच भागबाट बग्ने सिंगटी खोलाको पानी उपयोग गर्दै उनले २४ किलोवाट विद्युत् उत्पादन गरेका छन्, जसबाट १६५ घरपरिवारले एक वर्षदेखि बिजुली पाइरहेका छन् । एक किलोमिटर लामो कुलो निर्माण गरेर उनले १६ मिटर उचाइबाट पानी खसाली विद्युत् उत्पादन गरेका हुन् । यसबाट सिंगटी बजार र झ्याकु गाविसका १० घरसमेत झिलिमिली छन् । पढ्नेक्रम जारी राख्नुहोस् →